Η Αγία Παρασκευή είναι χωριό του νομού Χαλκιδικής. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κασσάνδρας. Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ήταν έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Παλλήνης.
Βρίσκεται στην ενδοχώρα της Κασσάνδρας, περιτριγυρισμένη από πευκοδάσος. Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη εκκλησία, που βρίσκεται στις παρυφές του χωριού. Η ”Αγία” (όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι της περιοχής) με την πλούσια ιστορική παράδοση καταστράφηκε τρεις φορές πριν και κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη μελισσοκομία και με την ελαιοκομία
Στο χωριό δραστηριοποιείται πολιτιστικός σύλλογος, με το όνομα “Χαλκιδίς”. Οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ιωάννης Ανδρούλης, ο Χριστόδουλος Δημητρίου, ο Ιωάννης Γεωργίου, ο Ιωάννης Ψαράς, ο Αγγελής Κυρίτσης και άλλοι. Από το χωριό κατάγονταν οι Μακεδονομάχοι Κωνσταντίνος Σαραφιανός και Κωνσταντίνος Καραγιώργης. Επίσης, κάτοικοί του πρωταγωνίστησαν στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών. Κοντά στο χωριό, στη θέση «Αβάρα», έχουν επισημανθεί τα ερείπια ρωμαϊκού οικισμού, που η ίδρυσή του θα πρέπει ίσως να σχετιστεί με την αξιοποίηση των γειτονικών ιαματικών λουτρών
Οι κάτοικοι του χωριού, απλοί και φιλόξενοι, θα χαρούν να μυήσουν τον επισκέπτη στα μυστικά της μελισσοκομίας, η οποία αποτελεί την κύρια απασχόληση μαζί με την καλλιέργεια της ελιάς. Στο χωριό υπάρχουν μικρά, γραφικά ταβερνάκια με παραδοσιακές λιχουδιές και μεζέδες της Χαλκιδικής, που συνοδεύονται πάντα από τοπικό ούζο ή τσίπουρο. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να περιπλανηθεί στα ήρεμα στενά σοκάκια του χωριού και να αποδράσει σε πανέμορφες διαδρομές που χαράζονται μέσα στο κατάφυτο δάσος.
Πέντε χιλιόμετρα νότια της Αγίας Παρασκευής, μπροστά στη θάλασσα, βρίσκεται ο οικισμός Λουτρά, ο οποίος αποτελείται κυρίως από παραθεριστικές κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία. Οι κάτοικοι, που διαμένουν μόνιμα στα Λουτρά, ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, τη μελισσοκομία, την καλλιέργεια της ελιάς και τον τουρισμό. Ο οικισμός πήρε το όνομά του από τις ιαματικές πηγές, φημισμένες για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Η πρώτη πηγή ανακαλύφθηκε από κάποιον γεωργό, που έψαχνε να βρει θειάφι για να ραντίσει τα αμπέλια του. Μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου, οι κάτοικοι ανατίναξαν τα βράχια με δυναμίτη και ξεπήδησε το υδροθειούχο νερό θερμοκρασίας 39 o C από το ηφαίστειο, όπου δημιουργήθηκε η νέα Θερμοπηγή. Αρχικά ονομάστηκε πηγή Αγίου Νικολάου και μετέπειτα Αγίας Παρασκευής. Στην τοποθεσία των πηγών, τα πρώτα χρόνια δημιουργήθηκε ένα μικρό παράπηγμα με δύο αίθουσες και το 2000 χτίστηκε το νέο υπερσύγχρονο κτίριο. Έτσι, αναπτύχθηκε μια μικρή Λουτρόπολη, η πηγή αφιερώθηκε στη χάρη της Ζωοδόχου πηγής και ανακατασκευάστηκε το εκκλησάκι της.
