Κοιμητηριακός Ναός Αγίας Τριάδας Κασσανδρινού

Η περιοχή του χωριού εμφανίζεται στην όψιμη ιστορία της Κασσάνδρας με το μετόχι τής Αγίας Αναστασίας, το οποίο, με έκταση περί τις είκοσι χιλιάδες (20.000) στρέμματα, κατελάμβανε μέχρι και την δεκαετία του 1950, το μεγαλύτερο και καλύτερο τμήμα των κοινοτικών ορίων του Κασσανδρινού. Γνωρίζοντας ότι το «Αναστασίτικο» μετόχι ήταν το μοναδικό που είχε η Μονή της Αγίας Αναστασίας στην χερσόνησο της Κασσάνδρας, θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι η Διοίκηση της Μονής το ονόμαζε, εκτός από το μαρτυρημένο «μετόχι της Κασσάνδρας» (1796), και «Κασσανδρινό», όνομα που θα πρέπει να μεταφέρθηκε και στον μεταγενέστερο οικισμό.

Το μετόχι αναφέρεται ως κτήμα της Μονής ήδη το 1568, σαν χειμαδιό βουβάλων και προβάτων. Η Μονή ιδρύθηκε το 1522, γι’ αυτό συμπεραίνουμε ότι το μετόχι περιήλθε στην κατοχή της μεταξύ των ετών 1522 και 1568, αλλά δεν γνωρίζουμε τον προηγούμενο κύριο της περιοχής.

Η παλαιότερη ονομαστική αναφορά, την οποία γνωρίζουμε για το Κασσανδρινό είναι μόλις του 1823, όταν το χωριό καταγράφεται με τα άλλα πυρπολημένα χωριά τής Κασσάνδρας, εξ αιτίας της συμμετοχής του στην Επανάσταση. Το 1862 είχε μόλις δώδεκα σπίτια και το 1867 έκτισε την εκκλησία, η οποία κατεδαφίσθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα για να χτισθεί στην θέση της το 1950, ο απροσδόκητος και ωραίος, σημερινός ενοριακός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου. Από τον παλαιό ναό έμειναν οι εικόνες και κάποια βιβλία και σκεύη.

Προ του 1867, φαίνεται ότι ο κοιμητηριακός ναός τής Αγίας Τριάδος λειτουργούσε και ως ενοριακός και έτσι έχουμε μία ένδειξη για την παλαιότητα του χωριού. Εσωτερικώς ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, οι οποίες, στο μεγαλύτερο μέρος τους, είναι ασβεστωμένες. Από τις εικόνες του τέμπλου αξιόλογη είναι η εικόνα τής Αγίας Τριάδος, ζωγραφισμένη (από Γαλατσιάνο ζωγράφο) το 1834, προφανώς έργο του 17ου ή του 18ου αιώνα.

Στην αυλή του ναού φυλάσσεται και ένας ασυνήθιστος λίθινος σταυρός, με την επιγραφή «1887 Μαΐου 2». Πρόκειται για τον μοναδικό σταυρό του είδους αυτού στην Χαλκιδική και μάλλον προέρχεται από την Κουλακιά (σήμερα Χαλάστρα) και συνδέεται με κάποιον από τους φυγάδες στην Κασσάνδρα, μετά την καταστροφή της Κουλακιάς από την μεγάλη πλημμύρα του Αξιού (αρχές τις δεκαετίας του 1880).