Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μαραθούσας

Ο Ναός θεμελιώθηκε επί Αρχιερατείας του αείμνηστου Μητροπολήτου Παύλου το 1954 δίχως την ύπαρξη Νάθρηκα. Επί εφημερίας του π. Χρήστου Βογιατζή και του π. Νικολάου Παρδάλη, πραγματοποιήθηκε έρανος στο Άγιο Όρος και οι Αγιορείτες Πατέρες πρόσφεραν τη ξυλεία για τη στέγη του Ναού και οικονομική  βοήθεια. Προς ολοκλήρωση του Ναού ο π. Χρήστος έκανε και έρανο σε όλη τη Χαλκιδική, συστήνοντας ερανική επιτροπή. Σήμερα,  ο τρίκλιτος Ναός του Αγίου Γεωργίου κοσμήται με πανέμορφες αγιογραφίες κι έχει μορφή Βυζαντινής Μεγαλοπρέπειας, κάτι που συναντάται μόνο στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους.

Ο Ναός, γιορτάζει στις 23 Αυγούστου και η ημέρα αυτή είναι άλλη μια ευκαιρία για να ανταμώσουν οι κάτοικοι, να προσκηνήσουν, να γιορτάσουν, να γλεντήσουν, να χορέψουν. Όλοι γνωρίσουμε ότι τα πανηγύρια που είναι η κορυφαία στιγμή έκφρασης του κοινωνικού και πολιτισμικού παλμού των τοπικών κοινωνιών και είναι πάντα αφιερωμένα στη μνήμη των πολιούχων η, Τοπικών Αγίων. Όμως, για τη Μαραθούσα δεν ισχύει αυτό.

Ο Ναός, ενώ είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, το πανηγύρι γίνεται στις 23 Αυγούστου, δηλαδή στα 9μερα της Παναγίας. Γιατί άραγε;  Ιδού η εξήγηση! Πριν πολλά-πολλά χρόνια, οι ντόπιοι κάτοικοι της Μαραθούσας επιθυμούσαν το πανηγύρι να γίνεται του Αγίου Γεωργίου και οι πρόσφυγες ήθελαν να γίνεται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έτσι, σαν χρυσή τομή βρήκαν την διπλή λύση. Δηλαδή, ο ναός να τιμάται στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και το πανηγύρι να γίνεται προς τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου!

Στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Ναός του Αγίου Γεωργίου, στην πλατεία του χωριού, κάποτε και επί τουρκοκρατίας υπήρχε ένα τζαμί που περιστοιχιζόταν από λιθόκτιστη μάντρα, ύψους 2 μέτρων. Αυτό το κτίσμα οι πρόσφυγες το μετέτρεψαν σε ναό και τοποθέτησαν εκεί τα ιερά κειμήλια που έφεραν από την πατρίδα τους.

Σύμφωνα με μαρτυρίες οι ιδιαίτερα ευλαβικοί πρόσφυγες μετέφεραν στην νέα τους πατρίδα, όσα κειμήλια μπόρεσαν και μεταξύ αυτών:

  • Μια γλυκόλαλη καμπάνα που μέχρι το 1962 ήταν κρεμασμένη μπροστά από την κύρια είσοδο της εκκλησίας, εκτελώντας παράλληλα και χρέη ρολογιού.
  • Ιερές εικόνες τέμπλου διαστάσεων 70Χ90 εκατοστά
  • Ένα ξυλόγλυπτο σταυρού αγιασμού 20Χ15 εκατοστά
  • Τρεις ιερατικές στολές, εκ των οποίων οι δύο ήταν χρυσοκέντητες, ρωσικής ραφής και προέλευσης.

Ο ναός αυτός, κάηκε κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, το 1944, μαζί με όλο το χωριό και δυστυχώς όλα αυτά τα ιερά κειμήλια μεγάλης και ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας για τους πρόσφυγες και όχι μόνο, δεν υπάρχουν σήμερα. Επίσης, για πολλές δεκαετίες και κάθε χρόνο στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Μαραθούσας έρχονταν για ευλογία, τα τίμια λείψανα της Αγίας Άννας από τη Σκήτη της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους. Τα λείψανα τα συνόδευε Μοναχός επάνω σε μουλάρι η, άλογο που ήταν στολισμένο με υφασμάτινες πλακέτες και τα υποδέχονταν με λαμπρότητα, κωδωνοκρουσίες και θυμιάματα.

Οι δε κάτοικοι και επισκέπτες, προσκυνούσαν τα λείψανα γονατισμένοι και μετά την παράκληση, το βράδυ, διανυχτέρευαν στο σπίτι του νοικοκύρη που έδινε το μεγαλύτερο τάμα. Την άλλη μέρα ο Μοναχός με τον ιερέα του χωριού πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι με τα ιερά λείψανα για προσκύνηση και δωρεές από τους κατοίκους, κυρίως σιτηρά, και μετά από παραμονή δυο ημερών αναχωρούσαν για το Άγιο Όρος με επισημότητα.