Η ύπαρξη της διώρυγας της Ποτίδαιας αναφέρεται από τον 1ο αι. π.Χ., ενώ σύμφωνα με κάποιες πηγές ανοίχτηκε από τον Κάσσανδρο το 315 π.Χ., όταν στη θέση της αρχαίας Ποτίδαιας έχτισε την Κασσάνδρεια, για να διευκολύνει τη ναυσιπλοΐα μεταξύ του Θερμαϊκού κόλπου και του Τορωναίου και συγχρόνως να οχυρώσει την πόλη του. Η διώρυγα έχει μήκος 1.250 μ., πλάτος 40 μ. και βάθος 8 μ. Κατά τη Βυζαντινή εποχή ο χώρος ονομαζόταν Πόρτες κι έτσι ονομάζεται ακόμα από τους Χαλκιδιώτες. Κατά μήκος της διώρυγας υπήρχε τείχος με πύργους κατά διαστήματα, το οποίο ασφάλιζε ακόμη περισσότερο από τη στεριά την Κασσάνδρα. Το τείχος εκτεινόταν σε σχεδόν ευθεία γραμμή, μήκους περίπου 1.200 μ. από το Θερμαϊκό ως τον Τορωναίο κόλπο, εισχωρούσε στο νερό στα δύο άκρα και κατέληγε σε θαλάσσιους πύργους. Η διώρυγα απέκτησε τη σημερινή της μορφή το 1930 και στα 1970 κατασκευάστηκε η γέφυρα που ενώνει τις δυο ακτές.
